[Schwiebus.pl - ¦wiebodzin na starych kartach pocztowych, stare pocztówki, widokówki, kartki pocztowe]
Google
szukaj:
Menu g³ówne
strona g³ówna
strona artyku³ów
strona newsów
forum
ksiêga go¶ci
katalog stron
family tree
schwiebus.2002
schwiebus.2004
Ostatnio dodane
Zamkniêty o³tarz
Sukiennik ¶wieb...
Portret miasta ...
Podró¿e Pekaesem ...
Spod przymkniêtych ...
Los Sióstr ze Schwiebus
Tajemnice ...
Boromeuszki cd.
Historia zmian..
Sala Gotycka
Wernhera ¶cie¿kami
Kreatywni inaczej ..
Od legendy do ..
¦wiebodziñska legenda
Inskrypcja z 1735
Jakub Schickfus
Obrazki z przesz³o¶ci
Publikacje..
¦wiebodziñskie lecznictwo
Szpital
Wokó³ Ratusza
Odkrycie krypty
Bibliografia
Plac w przebudowie
Najazd na Ratusz
Dekret mianowania
Nowa twarz rynku
Na bruk nie wjedziesz
Odnówmy kamienice
Konsultacje
Hubertus Gabriel
Robert Balcke
Ruch wokó³ ratusza
Czasowy zarz±d
Przesiedleñcy 1945
Izba pami±tek
Wiekowe znaleziska
Spór wokó³ ratusza
Co dalej ze starówk±?
Granit pod ratuszem
Kronika Schickfusa
Pocz±tki - podsumowanie
Pocz±tki o¶wiaty
Najazd Zb±skiego
Maciej Kolbe
¦wiebodziñska "Solidarno¶æ"
Szcz±tki ¶w. Jerzego
Pieni±dze na ratusz
Pocz±tki o¶wiaty
Granit w ¶ródm..
Sulechów retro
Nowy Rok
¯ycie religijne
Odpolitycznianie ...
Ulice do poprawki
Wie¿a Bismarcka
Ko¶ció³ pw. ¶w. M.A.
Ko¶ció³ pw. N.M.P. K.P.
Zamek ...
Eberhard Hilscher
Baron J.H. v. Knigge
Z ¿ycia mieszczan
¦wiadectwo urodzenia
Sukiennictwo w dziejach
¯ary inwestuj± w starówkê
Strajk w Lubogórze w 1981 r.
Pocz±tki edukacji szkolnej
Pierwsze, szkolne lata
Kresy
Koniec niemieckiego panowania
Dramatyczne wydarzenia
Historyczne pocz±tki
Ratusz siê sypie
Schwiebüssen Schwibus
Dialog a badania arche
Unikalne Cmentarzyska
100 lat temu - 1904 r.
100 lat temu - 1902 r.
Aktualizacje
Ogólniak
Cmentarz miejski
Dekomunizacja ulic
PKP chce likwidowaæ..
Przesiedleñcy 1945
100 lat temu - 1906 r.
Spu¶cizna po Hilscherze
Dworzec z horroru
Piszczyñski Zenon
M. v. Knobelsdorff
Archeologia okolic
J.K. Sobociñski
Katalog C&Co.™
A.D. 2012
zbiór w³asny
katalog ulic
ostatnio dodane

2012-04-15
C&Co.™ 1208
C&Co.™ 1207
C&Co.™ 1206
C&Co.™ 1205
C&Co.™ 1204
C&Co.™ 1203
C&Co.™ 1202
C&Co.™ 1201
2012-04-05
C&Co.™ 1200
C&Co.™ 1199
C&Co.™ 1198
C&Co.™ 1197
C&Co.™ 1196
C&Co.™ 1195
C&Co.™ 1194
C&Co.™ 1193
C&Co.™ 1192
C&Co.™ 1191
C&Co.™ 1190
2012-03-30
C&Co.™ 1189
C&Co.™ 1188
C&Co.™ 1187
C&Co.™ 1186
C&Co.™ 1185
C&Co.™ 1184
C&Co.™ 1183
C&Co.™ 1182
C&Co.™ 1181
C&Co.™ 1180
C&Co.™ 1179
C&Co.™ 1178
C&Co.™ 1177
C&Co.™ 1176
C&Co.™ 1175
C&Co.™ 1174
C&Co.™ 1173
C&Co.™ 1172
C&Co.™ 1171
C&Co.™ 1170
C&Co.™ 1169
C&Co.™ 1168
C&Co.™ 1167
2012-03-22
C&Co.™ 1166
C&Co.™ 1165
C&Co.™ 1164
C&Co.™ 1163
C&Co.™ 1162
C&Co.™ 1161
C&Co.™ 1160
C&Co.™ 1159
C&Co.™ 1158
C&Co.™ 1157
C&Co.™ 1156
C&Co.™ 1155
C&Co.™ 1154
C&Co.™ 1153
C&Co.™ 1152
C&Co.™ 1151
C&Co.™ 1150
2012-03-12
C&Co.™ 1149
C&Co.™ 1148
C&Co.™ 1147
C&Co.™ 1146
C&Co.™ 1145
C&Co.™ 1144
C&Co.™ 1143
C&Co.™ 1142
C&Co.™ 1141
C&Co.™ 1140
C&Co.™ 1139
C&Co.™ 1138
C&Co.™ 1137
C&Co.™ 1136
C&Co.™ 1135
C&Co.™ 1134
C&Co.™ 1133
C&Co.™ 1132
C&Co.™ 1131
C&Co.™ 1130
C&Co.™ 1129
C&Co.™ 1128
C&Co.™ 1127
C&Co.™ 1126
C&Co.™ 1125
2012-03-03
C&Co.™ 1124
C&Co.™ 1123
C&Co.™ 1122
C&Co.™ 1121
C&Co.™ 1120
C&Co.™ 1119
2012-02-27
C&Co.™ 1118
C&Co.™ 1117
C&Co.™ 1116
2012-02-26
C&Co.™ 1115
C&Co.™ 1114
C&Co.™ 1113
C&Co.™ 1112
C&Co.™ 1111
C&Co.™ 1110
2012-02-25
C&Co.™ 1109
C&Co.™ 1108
C&Co.™ 1107
C&Co.™ 1106
C&Co.™ 1105
C&Co.™ 1104
C&Co.™ 1103
C&Co.™ 1102
C&Co.™ 1101
C&Co.™ 1100
2012-02-19
C&Co.™ 1099
C&Co.™ 1098
C&Co.™ 1097
C&Co.™ 1096
C&Co.™ 1095
2012-02-17
C&Co.™ 1094
C&Co.™ 1093
C&Co.™ 1092
C&Co.™ 1091
C&Co.™ 1090
C&Co.™ 1089
C&Co.™ 1088
C&Co.™ 1087
C&Co.™ 1086
C&Co.™ 1085
2012-02-13
C&Co.™ 1084
C&Co.™ 1083
C&Co.™ 1082
2012-02-12
C&Co.™ 1081
C&Co.™ 1080
C&Co.™ 1079
C&Co.™ 1078
C&Co.™ 1077
C&Co.™ 1076
C&Co.™ 1075
C&Co.™ 1074
C&Co.™ 1073
C&Co.™ 1072
2012-02-11
C&Co.™ 1071
C&Co.™ 1070
C&Co.™ 1069
C&Co.™ 1068
C&Co.™ 1067
C&Co.™ 1066
C&Co.™ 1065
C&Co.™ 1064
C&Co.™ 1063
C&Co.™ 1062
C&Co.™ 1061
Katalog C&Co.™
A.D. 2007
2007-03-12
C&Co.™ 1057
C&Co.™ 1056
C&Co.™ 1055
C&Co.™ 1054
C&Co.™ 1053
C&Co.™ 1052
C&Co.™ 1051
2007-03-11
C&Co.™ 1050
C&Co.™ 1049
C&Co.™ 1048
C&Co.™ 1047
C&Co.™ 1046
C&Co.™ 1045
C&Co.™ 1044
C&Co.™ 1043
C&Co.™ 1042
C&Co.™ 1041
C&Co.™ 1040
C&Co.™ 1039
C&Co.™ 1038
C&Co.™ 1037
C&Co.™ 1036
C&Co.™ 1035
C&Co.™ 1034
C&Co.™ 1033
C&Co.™ 1032
C&Co.™ 1031
C&Co.™ 1030
C&Co.™ 1029
C&Co.™ 1028
C&Co.™ 1027
C&Co.™ 1026
C&Co.™ 1025
C&Co.™ 1024
C&Co.™ 1023
C&Co.™ 1022
C&Co.™ 1021
C&Co.™ 1020
C&Co.™ 1019
C&Co.™ 1021
C&Co.™ 1020
C&Co.™ 1019
C&Co.™ 1018
2007-03-08
C&Co.™ 1017
C&Co.™ 1016
C&Co.™ 1015
C&Co.™ 1014
C&Co.™ 1013
C&Co.™ 1012
C&Co.™ 1011
C&Co.™ 1010
C&Co.™ 1009
C&Co.™ 1008
C&Co.™ 1007
C&Co.™ 1006
C&Co.™ 1005
C&Co.™ 1004
C&Co.™ 1003
2007-03-06
C&Co.™ 1002
C&Co.™ 1001
C&Co.™ 1000
C&Co.™ 0999
C&Co.™ 0998
C&Co.™ 0997
C&Co.™ 0996
C&Co.™ 0995
C&Co.™ 0994
C&Co.™ 0993
C&Co.™ 0992
C&Co.™ 0991
C&Co.™ 0990
C&Co.™ 0989
C&Co.™ 0988
C&Co.™ 0987
C&Co.™ 0986
C&Co.™ 0985
C&Co.™ 0984
C&Co.™ 0983
C&Co.™ 0982
C&Co.™ 0981
C&Co.™ 0980
C&Co.™ 0979
C&Co.™ 0978
C&Co.™ 0977
C&Co.™ 0976
2007-03-02
C&Co.™ 0975
C&Co.™ 0974
C&Co.™ 0973
C&Co.™ 0972
C&Co.™ 0971
C&Co.™ 0970
C&Co.™ 0969
C&Co.™ 0968
C&Co.™ 0967
C&Co.™ 0966
C&Co.™ 0965
C&Co.™ 0964
C&Co.™ 0963
C&Co.™ 0962
C&Co.™ 0961
C&Co.™ 0960
C&Co.™ 0959
C&Co.™ 0958
C&Co.™ 0957
Inne
forum
kontakt
bannery
download
logowanie
rekomenduj nas
Menu u¿ytkownika
Nie masz jeszcze konta? Mo¿esz sobie za³o¿yæ!
subskrypcja
informacje o zmianach na twój mail!
Artyku³y > Miejsca > Browary

Browary ¶wiebodziñskie



Gazeta Lubuska
22 listopada 2004 r.
Specja³ z beczki

Piwo z miejscowych browarów trafia³o do Zielonej Góry i Frankfurtu n. Odr±. Chmiel rós³ na ul. Walki M³odych.

Pierwsz± piwn± wzmiank± jest dokument wystawiony w 1395 r. przez ksiêcia Henryka Wróbla. Jest to nadanie przywilejów warzenia piwa miejskim rzemie¶lnikom. Za pozwoleniem ksiêcia mogli oni produkowaæ dla siebie piwo w ramach wynagrodzenia za wykonywan± pracê. W XIV w. uprawiano chmiel na dzisiejszej ul. Walki M³odych.
Produkcja piwa szybko siê rozwija³a. W XVI w. ju¿ 60 rzemie¶lników zajmowa³o siê jego wytwarzaniem. Nie by³y to jednak wielkie browary ani fabryki. – Piwo produkowa³ równie¿ burmistrz, który móg³ nawarzyæ sobie 500 l napoju bez p³acenia podatku – informuje Adam Gonciarz z muzeum regionalnego.

Marka Peschel

Trzysta lat pó¼niej na terenie miasta funkcjonowa³o 30 rzemie¶lników zajmuj±cych siê wytwarzaniem piwa. Do koñca XIX w. utrzyma³o siê sze¶æ ma³ych browarów. Swój browar mia³ miêdzy innymi klasztor paradyski.


W 1641 r. obok ko¶cio³a pw. ¦wiêtego Micha³a powsta³ pierwszy browar z prawdziwego zdarzenia. Warzone w nim na masow± skalê piwo nazywa³o siê Z³oty Peschel. Napój cieszy³ siê wielkim uznaniem. Z czasem piwo uros³o nawet do rangi towaru markowego, a jego nazwa sta³a siê rozpoznawalna. Browar mia³ w³asn± eleganck± piwiarniê. Mie¶ci³a siê na rynku w pomieszczeniu, gdzie po wojnie znajdowa³a siê restauracja My¶liwska. Piwo Peschel trafia³o miêdzy innymi do piwoszy w Zielonej Górze, a nawet we Frankfurcie nad Odr±.

Specja³ z beczki

W 1871 r. Peschelowi wyros³a konkurencja - Browar Zamkowy, o wiele wiêkszy od browaru Z³otego Peschela. Dzi¶ pozosta³y po nim tylko wzgórze zamkowe i wielkie zrujnowane piwnice. Browar za³o¿y³a rodzina Lotterów. Produkowane tam piwo by³o tañsze od Peschela. Obydwie marki konkurowa³y ze sob±. Peschel utrzyma³ pozycjê lidera, zdobywaj±c okre¶lenie piwa luksusowego. Niestety, Lotterowie mieli pecha. G³êboki kryzys gospodarczy w Niemczech wymusi³ sprzeda¿ Browaru Zamkowego w 1920 r. – Fabrykê piwa kupi³ browar Ostquell z Frankfurtu nad Odr± – opowiada A. Gonciarz. Lotter zmar³ w nêdzy. Z jego fabryki powsta³a filia frankfurckiego Ostquella.

Obydwa miejskie browary przetrwa³y do koñca II wojny ¶wiatowej. Potem przesta³y produkowaæ. Dzi¶ pozosta³y po nich tylko ruiny, dokumenty oraz beczki, kufle i podstawki zgromadzone w gablotach muzeum regionalnego. Mo¿na tam obejrzeæ równie¿ zdjêcia obrazuj±ce wielki browar zamkowy i pijalniê z³otego piwa w restauracji My¶liwska.

 

Piotr Jêdzura
68 324 88 13
pjedzura@gazetalubuska.pl




¦wiebodziñskie piwo



Okolice Najbli¿sze
Wydanie Nr 10[82] 2003

Wed³ug dostêpnych ¼róde³ w ¦wiebodzinie by³o niegdy¶ prawie sze¶ædziesi±t warzelni piwa. Byli to zarejestrowani domowi warzelnicy, którzy posiadali zagwarantowane prawo do samodzielnego warzenia i sprzedawania.

Przypominam sobie, ¿e kiedy jeszcze by³em ch³opcem, ojciec na spacerach zwraca³ mi uwagê na stare warzelnie np. na ul. Frankfurterstrasse (obecnie ¯ymierskiego) warzelnik „Schulzes Haus" (dom Schulza), w którego zapleczu sta³ budynek z typowym basenem ch³odniczym na strychu.

Warzelnik Knipsel na Brätzerstrasse (obecnie ul. Poznañska) dalej na Halbe Stadt (ul. Wa³owa) zaraz za Bankiem Drezdeñskim mo¿na by³o zauwa¿yæ dawn± warzelniê. Równie¿ restauracja Reymann na rogu Bahnhofstrasse i Breitesstrasse (ul. Kolejowa róg Pi³sudskiego) by³a niegdy¶ warzelni± piwa.

Liczba warzelni zmniejsza³a siê bardzo szybko przez po¿ary, wojny, nierentowno¶æ, a tak¿e przez limitowanie surowców. Do tego dochodzi³a mechanizacja i kosztowno¶æ urz±dzeñ i wreszcie umiejêtno¶æ wyspecjalizowanych fachowców. Warzelnik musia³ byæ profesjonalist± i nie wolno mu by³o trudniæ siê warzelnictwem jako zajêciem ubocznym.

W ten sposób podstaw± browarnictwa sta³a siê technologia. Dawniej mówi³o siê, ¿e "chleb i piwo nie zawsze siê udaj±". W nowych czasach co¶ takiego nie mog³o siê zdarzyæ. Niegdy¶ warzono zim±, a na wiosnê sprzedawano, tak d³ugo, póki starczy³ zapas. Nie by³o urz±dzeñ ch³odniczych. Naturalny lód by³ pomocnikiem piwowara. Gdy zima by³a ³agodna, to piwo latem by³o mêtne. Ale by³y to czasy przed pierwsz± wojn± ¶wiatow±. Potem w ¦wiebodzinie by³y tylko dwa browary: Schlossbraurei (browar zamkowy), dzi¶ jego ruiny znajduj± siê za stacj± uzdatniania wody na ul. Wodoci±gowej, zwany pó¼niej „Ostquell" (krynica wschodu) oraz browar i s³odownia H. Peschel, Rynek 19. Chyba nie ma starego ¶wiebodziniaka, który nie wypi³by w tym przytulnym, staroniemieckim lokalu swojej szklaneczki lub kilku kufli „Peschel Gold" (Z³otego Peschela). „Braustätte seit 1641" (browar od 1641 roku) mo¿na by³o przeczytaæ u wej¶cia, a dowodem na to by³o wykopanie na dziedziñcu browaru, w czasie prac budowlanych, na g³êboko¶ci 3 m spalonego zwa³u s³odu, który uleg³ zwêgleniu w czasie wówczas panuj±cego wielkiego po¿aru.

Pocz±tkowo ma³y browar zakupiony przez Hironymusza Peschela, zosta³ przez jego syna Richarda rozbudowany i powiêkszony, przez co sta³ siê wzorcowym przedsiêbiorstwem. W roku 1935 zbudowano nowoczesn± s³odowniê, a w trzy lata pó¼niej powiêkszono restauracjê browarnian±, która sta³a siê renomowanym lokalem pijalniano-gastronomicznym. Z tak rozbudowanym zak³adem w³a¶ciciele nie mogli ju¿ sobie poradziæ, wiêc wydzier¿awili lokal i powiêkszyli produkcjê browaru oraz kr±g jego odbiorców. W 1939 roku sze¶æ ciê¿arowych samochodów zaopatrywa³o dzieñ w dzieñ 165 wiosek.

S±dzê, ¿e ka¿dy w powiecie Züllichau-Schwiebus (Sulechów-¦wiebodzin) i Meseritz-Bomst-Unruhstadt (Miêdzyrzecz-Babimost-Kargowa) zna³ te ¿ó³to-niebieskie samochody z dzwonkiem. Bim-bim-bim rozlega³o siê z samochodu, a kierowca wo³a³ „M³ode piwo" i ju¿ zbiera³y siê ch³opaki, s³u¿±ce i dzieci z wiadrami i bañkami. W domu dodawano trochê wody i cukru, nape³niano butelki i zamykano je. Po o¶miu dniach, ech!! co to by³a za uciecha, kiedy mo¿na by³o ciemne, pieni±ce siê zwyk³e piwo nalaæ do szklanek. Któ¿ przejmowa³by siê osadem na dnie butelki. To by³o dobre piwo „Peschelbrau".

Wszystkim, którzy daleko s± od ojczyzny pozostaje wspomnienie. Marzy mi siê czasem, ¿ebym móg³ tu w Bawarii warzyæ. Wiele móg³bym jeszcze opowiedzieæ, o wielkiej butelce-armacie na 600 lecie, o akwarium w restauracji (obecnie w DDz), o stole dla sta³ych bywalców z mieczem ³garzy i wreszcie kelnerze Maksie Förster. Maxe! Zwyk³o siê wo³aæ, przynie¶ jeszcze jeden „Peschelbrau".

Mistrz warzelniczy Heiner Peschel
"Schwiebus land..." wyd. München, 1982 r.

T³umaczenie Miros³aw Algierski




Postscriptum do powojennych dziejów browaru Peschela - lata 50-te



Okolice Najbli¿sze
Wydanie Nr 01[85] 2004

Obiekty browaru by³y nadal nadzorowane przez Centralny Zarz±d Przemys³u Fermentacyjnego Oddzia³ w Bydgoszczy (od 1950 r. w likwidacji) za po¶rednictwem Lubuskich Zak³adów Piwowarsko S³odowniczych w Zielonej Górze.

Utrzymanie nieczynnego browaru wymaga³o pieniêdzy, które przekazywane by³y za zgod± Warszawskiej Centrali Zarz±du Przemys³u Fermentacyjnego.

Taki preliminarz wydatków na 1950 rok - pismo z 21.07.1950 r. znak P-I-3/623/50 przewidywa³ dla browaru w ¦wiebodzinie limit: 1.500.742 z³, w tym m.in.:

1. Pensja dla robotników - 496.800 z³
2. Pensja dla pracowników umys³owych - 264.000 z³
3. Podró¿e s³u¿bowe - 48.500 z³
4. Op³aty telekomunikacyjne - 5.000 z³
5. Energia elektryczna - 12.000 z³
6. Konserwacja i materia³y - 309.000 z³

W 1950 roku przekazano formalnie nieczynny browar pod zarz±d Lubuskich Zak³adów Piwowarsko S³odowniczych w Zielonej Górze. Spotkanie komisji mia³o umocowanie prawne w zarz±dzeniu Ministra Przemys³u Rolnego i Spo¿ywczego z dnia 23.V.1950 r. i og³oszeniu o przejêciu browaru pod zarz±d, a opublikowanego w Poznañskim Dzienniku Wojewódzkim w dniu 10.VII.1950 r., poz. 350.

Protokó³ sporz±dzono w ¦wiebodzinie 4 wrze¶nia 1950 r. Obecni byli:

1. Olejnik Józef, hurtownia piwa w ¦wiebodzinie, zam. ¦wiebodzin, ul. 3 Maja 1,
2. Zaleski Bronis³aw dyr. LZP-S³. w Zielonej Górze, zam. Zielona Góra ul. Ko¿uchowska 56/59,
3. Walczak Maria Przewodnicz±ca Rady Zak³adowej w hurtowni piwa, zam. ¦wiebodzin, ul. Garbarska 4.

Komisja w protokóle stwierdzi³a m.in.:

"(...) przedsiêbiorstwo przejmowane jest nieczynnym Browarem i S³odowni± w ¦wiebodzinie przy ul. Rynek 19 (...) zak³ad znajduje siê w odleg³o¶ci 70 km od miasta granicznego Gubin, 40 km od m. Zielonej Góry i 132 km od m. Poznania (...) stan budynków jest w do¶æ dobrym stanie, od strony ul. Wiejskiej zniszczone na skutek dzia³añ wojennych posesje mieszkanie ods³oni³y wej¶cia do Browaru, które obecnie zosta³y zamurowane i t± drog± budynek Browaru zosta³ zabezpieczony przed rozkradzeniem (...)"

Data sporz±dzenia w/w protokó³u bêdzie w historii tej nieruchomo¶ci wa¿nym elementem, a to dlatego, ¿e zarz±dzaj±cy, tzn. Zielonogórskie Zak³ady Piwowarsko-S³odownicze w Zielonej Górze jeszcze 02.IX.1955 r. pisz± do Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w ¦wiebodzinie, l.dz. VI HA/4419/55 „(...) w protokóle zdawczo odbiorczym przedsiêbiorstwa H. Peschel w ¦wiebodzinie po³o¿onego przy ul. Rynek 19 jest zaznaczone, ¿e przedsiêbiorstwo to do 1945 r. by³o prowadzone przez H. Peschela i w tym¿e to roku przesz³o pod Zarz±d Pañstwowy. Prosimy o wyja¶nienie z okre¶leniem dok³adnej daty kiedy to przedsiêbiorstwa przesz³o pod Zarz±d Pañstwowy, kto sprawowa³ ten Zarz±d do 4.IX.1950 r. (...)".

W³adze miasta stara³y siê o pozyskanie obiektów na potrzeby lokalne, dlatego m.in. w dniu 23.X.1951 r. ¦wiebodziñska Spó³dzielnia Spo¿ywców reprezentowana przez Z. Godziejewskiego i W. Wêc³awskiego zwróci³a siê z pismem do Zak³adów Piwowarsko S³odowniczych w Zielonej Górze o przekazanie dla tutejszych P.S.S. „(...) zabudowañ gospodarczych przylegaj±cych do Gospody Zbiorowego ¯ywienia (pó¼niej restauracja My¶liwska) i Hotelu przy ul. Rynek 19.

Formalnie takie przekazanie nast±pi³o 22.VI.1953 r., Prezydium Miejskiej Rady Narodowej reprezentowa³ sekretarz Prezydium Pan Witold Drozd.


Restauracja "My¶liwska", dawniej czê¶æ browaru.
Zdjêcie wykonane pod koniec lat 60-tych.
P.P. Pracownie Konserwacji Zabytków o/Szczecin.

Przekazano nieruchomo¶ci: nieczynny browar, budynek mieszkalny, place niezabudowane pod budynkami i podwórzami.

Nieruchomo¶ci te by³y w³asno¶ci± skarbu pañstwa na podstawie zarz±dzenia Ministra Przemys³u Rolnego i Spo¿ywczego z dnia 23.V.1953 r. (znak OTIE-474/1850) oraz maj±tkiem opuszczonym w rozumieniu art. 1 dekretu z dnia 8.III.1946 r. o maj±tkach opuszczonych poniemieckich (Dz.U.R.P. nr 13, poz.87).

Informacje zawarte w artyku³ach, dedykowa³em szczególnie tym, którzy siedz±c nad kuflem piwa, obracaj±c butelkê i czytaj±c etykietê z nazw± i krótk± histori± browaru, ze sk³adem piwa, unikaln± receptur±, „volta¿em" chc± siê go nie tylko napiæ. Chc± dowiedzieæ siê wiêcej o jego produkcji i historii.

Przeszli¶my wspólnie krótkim, historycznym szlakiem pitego kiedy¶ w ¦wiebodzinie "Z³otego Peschela"

Trochê szkoda i ¿al, ¿e nie wiemy jaki mia³o ono smak.

Wykorzystano materia³y Archiwum zak³adowego "Browary Zachodnie Lubusz" S. A.

Miros³aw Algierski




Poznañski epizod ¶wiebodziñskiego piwa



Okolice Najbli¿sze
Wydanie Nr 07-08[091] 2004

¦wiebodziñskie piwo z grochówk± i wieprzowymi uszkami przebojem w carskim Poznaniu.

Po kilku miesi±cach wracam do tematyki ¶wiebodziñskiego piwa. Przypadek zrz±dzi³, ¿e mia³em dostêp do kilku wydañ "Kronik Miasta Poznania" z których dowiedzia³em siê, ¿e nasze piwo by³o pijane w tym szacownym grodzie.

Druga po³owa XIX wieku to rozwój wszelkiego rodzaju kawiarñ i lokali gastronomicznych. Z Niemiec przywêdrowa³ do Poznania zwyczaj picia du¿ych ilo¶ci piwa. W tych czasach napoje alkoholowe mia³y licznych i sta³ych wielbicieli, a w³a¶ciciele restauracji robili wszystko, co mo¿liwe, aby zaspokoiæ gusta nawet najbardziej wybrednych klientów.

Nasz, po³o¿ony wówczas poza miastem ¶wiebodziñski Browar Akcyjny "Eichberg" (za³o¿ony w 1871 r.) nazwany w latach pó¼niejszych Browarem Zamkowym, podejmowa³ dzia³ania, aby te wybredne gusta zaspokoiæ, zwiêksza³ asortyment i wielko¶æ sprzeda¿y piwa, a tak¿e poszukiwa³ nowych, du¿ych odbiorców.

Te poszukiwania rynków zbytu zaprowadzi³y ma³o znany Browar Akcyjny "Eichberg" spod ¦wiebodzina do cesarskiego Poznania gdzie zosta³ pierwszym dzier¿awc± jedynej w swoim rodzaju restauracji piwnej, która nazywa³a siê „Bismarck Tunell". Lokal ten zosta³ otwarty 6 stycznia 1875 roku. Mie¶ci³ siê w wielkich piwnicach monumentalnych kamienic zwanych „pa³acami czynszowymi" przy ul. Bismarcka 2-4 (obecnie Kantaka). Urz±dzono go na wzór s³ynnej "Ratskeller" znajduj±cej siê pod Czerwonym Ratuszem w Berlinie.

G³ówna sala mia³a a¿ 51,5 m d³ugo¶ci, 14 m szeroko¶ci i 5 m wysoko¶ci. Charakterystyczne, hakowate sklepienie wsparte by³o na stoj±cych w dwóch rzêdach i wyposa¿onych w ozdobne kapitele szesnastu kolumnach.

Sprzedawano tutaj tylko piwa produkcji Browaru Akcyjnego "Eichberg" do których serwowano grochówkê z wieprzowymi uszkami, ¶wiebodziñskie kie³baski z magdebursk± kapust±, majonez z ryb i angielski rostbef.

Utrzymanie tego niezwykle wytwornego lokalu okaza³o siê przedsiêwziêciem zbyt kosztownym i w 1887 r. lokal zosta³ zamkniêty.

Ten poznañski epizod naszego piwa i lokalnych specja³ów by³ zapewne jedn± z wielu prób pozyskiwania rynku i zaspokajania gustów wymagaj±cych klientów.

Dobrze, ¿e o tym wiemy. Mo¿na w skrajnych sytuacjach adwersarzom "Pyrlandii" o tym przypadku wspomnieæ, i¿ dawnymi laty nasz gród nie tylko suknem s³yn±³, ale i z³ocistym napojem podawanym w nobliwym miejscu cesarskiego wówczas Poznania.

ps. Osoby, które posiadaj± wiedzê lub jakiekolwiek materia³y zwi±zane z Browarem Akcyjnym "Eichberg" prosimy o kontakt z Redakcj±.

Miros³aw Algierski


komentarz[0] |

© 2001-2012 by Robert Ziach C&Co. A.G.™ ® 2012 by Schwiebus.pl
Wszelkie prawa zastrze¿one.

0.011 | powered by jPORTAL 2