ÂŚwiebodziĂąscy ksiĂŞgarze - PaĂąstwo Korn – przez lata handlujÂący w maÂłej ksiĂŞgarence „U Edwarda” (tuÂż za bankiem BZ WBK przy ul. GÂłogowskiej) - z Âżalem rozkÂładali rĂŞce przed szukajÂącymi pamiÂątek ze ÂŚwiebodzina. Latem Âżal byÂł dotkliwszy bo odprawiali z kwitkiem turystĂłw pytajÂących o album miasta.

Do r¹k czytelników trafi³a nowa ksi¹¿ka o Œwiebodzinie. Tym razem jest to zbiór prac artysty fotografa - Piotra Wêc³awskiego, który byÌ mo¿e wype³ni dotkliw¹ lukê. Ksi¹¿ka - pierwszy polski foto album miasta zawiera 125 kolorowych obrazów. Wszystkie spod jednej rêki artysty - œwiebodzianina od urodzenia (1958). WartoœÌ albumu podnosz¹ t³umaczenia Gra¿yny Hata³a (j. niemiecki) i Piotra Ratajczaka (j. angielski). Ksi¹¿kê zredagowa³ i opracowa³ graficznie Kazimierz Gancewski.

W tym miejscu ukÂłon w stronĂŞ miejskich radnych, ktĂłrzy jednogÂłoÂśnie zdecydowali, Âże ta pozycja w ciÂągu najbliÂższych lat stanowiĂŚ bĂŞdzie pamiÂątkĂŞ ze ÂŚwiebodzina (stÂąd teÂż lwia czêœÌ nakÂładu trafiÂła do UrzĂŞdu Miejskiego). MoÂżna bĂŞdzie zatem obdarowaĂŚ niÂą drogich goÂści - uczestnikĂłw wymian sportowych, kulturalnych, regionalnych, zawodowych etc. WyjeÂżdÂżajÂący np. za granicĂŞ bĂŞdÂą mieli kolorowy prezent – fotograficzny portret miasta.

Co zobaczymy? ÂŚwietne fotografie a na nich miĂŞdzy innymi mury obronne, najstarsze budynki, interesujÂące fasady kamienic, koÂścioÂły, widoki miasta z balonu, pomniki, nowe obiekty drogowe i rozwiÂązania komunikacyjne (S3). Na okÂładce prĂłcz notki o artyÂście umieszczono widok miasta od wschodu, zza jeziora Zamkowego. Na koĂącu, obok spisu ilustracji, znajdziemy maÂły przeglÂąd wydawnictw regionalnych dostĂŞpnych (do wyczerpania nakÂładu) w tutejszym Muzeum.

Kliknij po wiĂŞcej informacji

Historii SiĂłstr Boromeuszek zamordowanych w ÂŚwiebodzinie w 1945 roku ciÂąg dalszy

Dwa lata temu, wiosn¹ 2010 roku zaproponowa³em moim kole¿ankom i kolegom z Akcji Katolickiej, by kwotê ponad 1000 z³ pozosta³¹ po postawieniu nagrobków ksiê¿y: Bogus³awa Trochy i Benedykta Pacygi przeznaczyÌ na odnowienie miejsca pochówku sióstr zakonnych. Akceptacja by³a oczywista, bo miejsce to wymaga³o pilnie zagospodarowania i remontu, a fakt, i¿ siostry tam spoczywaj¹ce nale¿a³y do wspólnoty parafii œw. Micha³a Archanio³a obligowa³ nas parafian do podjêcia trudu renowacji.

Gmina ÂŚwiebodzin, jako wÂłaÂściciel cmentarza, zgodziÂła siĂŞ na zaproponowany przez nas zakres prac remontowych ofiarowujÂąc kostkĂŞ granitowÂą.

Aby, groby niemieckich sióstr nie pozostawa³y nadal bezimienne, postanowiliœmy odnaleŸÌ ich dane osobowe tj., imiona, nazwiska oraz daty urodzin i œmierci.
Z opowiadaù wiedzieliœmy, ¿e nale¿a³y do zgromadzenia Sióstr Boromeuszek i zosta³y zamordowane po wkroczeniu wojsk radzieckich do Œwiebodzina w 1945 roku. Proboszcz Benedykt Pacyga sugerowa³ przed laty, i¿ mog³y zgin¹Ì mêczeùsko.

O pomoc w odnalezieniu danych osobowych niezbĂŞdnych do umieszczenia na projektowanej tablicy pamiÂątkowej zwrĂłciliÂśmy siĂŞ do zakonu SiĂłstr Boromeuszek w Trzebnicy oraz do Muzeum Regionalnego w ÂŚwiebodzinie.
W efekcie, parĂŞ miesiĂŞcy póŸniej, otrzymaliÂśmy krĂłtkie, lecz wymowne, informacje z Trzebnicy. PotwierdziÂły one przypuszczenia o mĂŞczeĂąskiej Âśmierci szeÂściu SiĂłstr Boromeuszek w dniach 3.02. – 9.02.1945 roku. Nazwiska niektĂłrych siĂłstr wskazywaÂły na polskie korzenie. Liczba siĂłstr, ktĂłre zginĂŞÂły nie odpowiadaÂła liczbie krzyÂży w miejscu pochĂłwku, ale wkrĂłtce okazaÂło siĂŞ, Âże jedna z siĂłstr spoczywa wspĂłlnie z pochowanÂą w roku 1990 SiostrÂą DominikÂą CybulskÂą.
Po niedÂługim czasie, Muzeum w ÂŚwiebodzinie odnalazÂło we WrocÂławiu i przekazaÂło nam kopiĂŞ spisanych po niemiecku, zebranych i opublikowanych w roku 1955 przez dr. Kapsa relacji pt. „Martyrologia Kobiet na Dolnym ÂŚlÂąsku podczas II W.ÂŚ.”. Po przetÂłumaczeniu i zapoznaniu siĂŞ z rozdziaÂłami opisujÂącymi szeroko losy siĂłstr zakonnych w ÂŚwiebodzinie, zdaliÂśmy sobie sprawĂŞ, iÂż odkrywamy skrywanÂą w archiwach i cmentarnej ziemi tajemnicĂŞ wielkiej wiary i bohaterstwa, tajemnicĂŞ zwyciĂŞstwa nad ÂśmierciÂą szeÂściu SiĂłstr Boromeuszek.
SkrywanÂą dÂługie lata, bo niewygodnÂą dla oprawcĂłw, naszych sojusznikĂłw i niebezpiecznÂą do 1989 roku dla nas PolakĂłw.

Czuj¹c niedosyt i poszukuj¹c odpowiedzi na rodz¹ce siê pytania wys³a³em list do Kongregacji Sióstr Boromeuszek wyjaœniaj¹c intencje, z proœb¹ o udostêpnienie wszystkich materia³ów dotycz¹cych zamordowanych Sióstr tj. zdjêÌ, listów, relacji œwiadków oraz ¿yciorysów.
ChĂŞĂŚ poznania caÂłej prawdy, potĂŞgowaÂł fakt kanonizacji 24 wrzeÂśnia 2011 r., piĂŞciu siĂłstr zakonnych, ktĂłre zginĂŞÂły w podobnych okolicznoÂściach w Serbii 15 grudnia 1941 r.
W miĂŞdzyczasie uwaÂżajÂąc, Âże nie moÂżna czegokolwiek zaniedbaĂŚ przeszukaÂłem caÂły zasĂłb archiwalny KsiĂŞdza Janika. ÂŻadnej informacji, oprĂłcz daty Âśmierci SiĂłstr Edmary i Lybii 03-09.02.1945 r.) zapisanych w notesie ze zgonami nie znalazÂłem.
Na odpowiedÂź z Trzebnicy nie musiaÂłem dÂługo czekaĂŚ. OtrzymaÂłem krĂłtkie Âżyciorysy, zdjĂŞcie z 1947 roku, spis SiĂłstr w ÂŚwiebodzinie z 1941, oraz listy i relacje naocznych ÂświadkĂłw tragicznych wydarzeĂą.

Opisane w nich bestialstwa, tragedie i wszechobecne z³o, oraz szlachetnoœÌ, heroizm bezgraniczne umi³owanie Boga i w koùcu mêczeùska œmierÌ Sióstr nie pozwalaj¹ przejœÌ obok tych wydarzeù i obok Ich grobów obojêtnie. Zmuszaj¹ do zastanowienia; kto zwyciê¿y³? Kto jest naszym bratem i siostr¹? Jak do tego dosz³o? Czy, aby œwiat nie zmierza do ponownego panowania szatana na ziemi?
Maj¹c ju¿ wszystkie informacje i znaj¹c prawdê o ¿yciu i œmierci szlachetnych Sióstr postanowiliœmy ustawiÌ okaza³¹ p³ytê kamienn¹. Niech ta p³yta, nasza troska o miejsce pochówku i modlitwy bêd¹ wyrazem naszej pamiêci, szacunku i czci dla Sióstr Mêczenniczek.
Kto wie czy to nie Ich wstawiennictwu u Boga nie zawdziĂŞczamy, iÂż ÂŚwiebodzin omijajÂą powaÂżne klĂŞski.
W kaÂżdym bÂądÂź razie zasÂługujÂą, by byĂŚ naszymi, ÂświebodziĂąskimi patronkami – jednymi z najszlachetniejszych wÂśrĂłd nieÂżyjÂących, spoczywajÂących na ÂświebodziĂąskim cmentarzu.
Zapraszam do zapoznania siĂŞ z historiÂą ostatnich dni Âżycia i Âśmierci, zamordowanych w ÂŚwiebodzinie w lutym 1945 roku przez ÂżoÂłnierzy armii czerwonej, SiĂłstr Boromeuszek.

Autor serwisu ukazuje na swojej stronie po raz pierwszy wszystkie rysunki Wernhera, ktĂłre po oczyszczeniu oddajÂą charakter tamtej epoki. Jak podaje Pan WiesÂław DÂługosz „Jego (Wernhera) rysunki sÂą barwnÂą historiÂą obiektĂłw, ktĂłrych nierzadko juÂż nie ma, a wiele z nich zostaÂło przebudowanych.”

           Jest coÂś niesamowitego w starych pocztĂłwkach, rycinach, rysunkach takich jak te, nakreÂślonych rĂŞkÂą zakochanego w otaczajÂącym go Âświecie podró¿nika. Niewiele potrzeba wyobraÂźni, Âżeby pod¹¿aĂŚ dawno nieistniejÂącymi ÂścieÂżkami wÂśrĂłd ³¹k i poletek, ktĂłre dziÂś drzemiÂą pod fundamentami naszego miasta – chociaÂż nie wszystkie, nasz ogrĂłdek jest wci¹¿ otwartÂą przestrzeniÂą, tak jak 300 lat temu :) ...

® 2011 by Piotr WĂŞcÂławski

Virtualny spacer po ÂŚw. Michale w rozdzielczoÂści 550x412

W 2006 roku wpadÂła mi w rĂŞce kopia 27 rozdziaÂłu Kronik ÂŚlÂąskich Jakuba Schickfusa poÂświĂŞcona w tej czĂŞÂści opisowi naszego miasta - jego historii, ustrojowi, wyglÂądowi ÂŚwiebodzina z przeÂłomu XVI i XVII. DziÂś mamy okazjĂŞ przekonaĂŚ siĂŞ jak w oryginale i w caÂłoÂści wyglÂąda dzieÂło Schickfusa. To cenne wydawnictwo liczÂące sobie ponad 380 lat jest najnowszym nabytkiem Muzeum Regionalnego w ÂŚwiebodzinie.

Zakup starodruku Jakuba Schickfusa ze ÂŚwiebodzina jest istotnym wydarzeniem w historii naszego regionalnego muzealnictwa i byÂł moÂżliwy dziĂŞki hojnemu dofinansowaniu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. ÂŚwiebodziĂąskie Muzeum zorganizowaÂło w zwiÂązku z tym zakupem specjalnÂą wystawĂŞ, a wszystkich zainteresowanych zaprasza w czwartek 19 marca na godz. 17.00 na wykÂład dra JarosÂława Kuczera z Uniwersytetu ZielonogĂłrskiego poÂświĂŞcony osobie Jakuba Schickfusa i jego kronice.

 wiêcej

List do szanownych starszych i mÂłodszych mistrzĂłw naszych braci umiÂłowanego cechu w Szprotawie, naszym szanownym sÂąsiadom do rÂąk.
pisane w ÂŚwiebodzinie

Tak zaadresowany jest list napisany w 1604 roku przez cech piekarzy ze ÂŚwiebodzina do cechu piekarzy w Szprotawie.

Jest to odpowiedÂź na nieznany list ze Szprotawy wysÂłany 13 maja, a dostarczony do ÂŚwiebodzina 15 maja 1604 roku (ach, to Ăłwczesne tempo! bez opÂłat priorytetowych list dotarÂł w ciÂągu 2 dni, rĂłwnie szybko spisano odpowiedÂź).

Autor wskazuje, jak powinno byĂŚ regulowane Âżycie cechu.

Jakie sÂą obowiÂązki czÂłonkĂłw? Co trzeba zrobiĂŚ, jakie umiejĂŞtnoÂści posiadaĂŚ, aby zostaĂŚ mistrzem piekarniczym? Jakie sÂą zasady sporzÂądzania miar stosowanych do wypieku? Dlaczego nie wolno piec piernikĂłw i ciast z zastosowaniem miodu? Jakie wymagania musi speÂłniaĂŚ mistrz, aby mĂłc posiadaĂŚ wÂłasnÂą ÂławĂŞ chlebowÂą?

Wszystko to - i wiele innych rzeczy - znajdziemy w tym niewielkim objĂŞtoÂściowo, ale bardzo konkretnym liÂście. To doskonale zachowana karta z czerpanego papieru o wymiarach ok. 33 x 43 cm, ozdobionego znakiem wodnym, zÂłoÂżonego na pó³. Umieszczono tam tekst odpowiadajÂący niemal trzem stronom wspó³czesnego formatu A4. PiĂŞkne, staranne i wyrobione pismo kreÂślone jest zapewne gĂŞsim piĂłrem. Niestety, mocno nieczytelne dla wspó³czesnego czytelnika. Nawet niemieccy naukowcy z uniwersytetu w Poczdamie mieli nie lada kÂłopot z odczytaniem. Arkusz papieru, dziĂŞki bardzo sprytnemu zÂłoÂżeniu stanowiÂł jednoczeÂśnie kopertĂŞ listu – dla postronnej osoby widoczny byÂł jedynie zacytowany wyÂżej adres.

Muzeum Regionalne w ÂŚwiebodzinie

POLECA

MiaÂł 7 lat kiedy rozpĂŞtaÂło siĂŞ piekÂło II Wojny ÂŚwiatowej. 13 lat kiedy los wojennej tuÂłaczki zaprowadziÂł jego rodzinĂŞ wraz z nim na Ziemie Zachodnie, do ÂŚwiebodzina.

Los jaki podziela³y w tamtych latach setki, tysiace rodzin. Ale o historii tego dzieciaka dowiemy siê wiêcej dziêki nigdzie wczeœniej nie publikowanym opowiadaniom Pana Stanis³awa Wyremby, tak œwie¿ym, ¿e wci¹¿ sam nie mogê w to uwierzyÌ, ¿e uczestniczê w narodzinach tego opowiadania. W miarê jak bêdzie przybywa³o opowiadaù, bedê je udostêpnia³ w kolejnych odcinkach w dziale artyku³ów opatrzonych roboczym tytu³em "Z ziemi polskiej do ... polskiej".