[Schwiebus.pl - ¦wiebodzin na starych kartach pocztowych, stare pocztówki, widokówki, kartki pocztowe]
Google
szukaj:
Menu g³ówne
strona g³ówna
strona artyku³ów
strona newsów
forum
ksiêga go¶ci
katalog stron
family tree
schwiebus.2002
schwiebus.2004
Ostatnio dodane
Zamkniêty o³tarz
Sukiennik ¶wieb...
Portret miasta ...
Podró¿e Pekaesem ...
Spod przymkniêtych ...
Los Sióstr ze Schwiebus
Tajemnice ...
Boromeuszki cd.
Historia zmian..
Sala Gotycka
Wernhera ¶cie¿kami
Kreatywni inaczej ..
Od legendy do ..
¦wiebodziñska legenda
Inskrypcja z 1735
Jakub Schickfus
Obrazki z przesz³o¶ci
Publikacje..
¦wiebodziñskie lecznictwo
Szpital
Wokó³ Ratusza
Odkrycie krypty
Bibliografia
Plac w przebudowie
Najazd na Ratusz
Dekret mianowania
Nowa twarz rynku
Na bruk nie wjedziesz
Odnówmy kamienice
Konsultacje
Hubertus Gabriel
Robert Balcke
Ruch wokó³ ratusza
Czasowy zarz±d
Przesiedleñcy 1945
Izba pami±tek
Wiekowe znaleziska
Spór wokó³ ratusza
Co dalej ze starówk±?
Granit pod ratuszem
Kronika Schickfusa
Pocz±tki - podsumowanie
Pocz±tki o¶wiaty
Najazd Zb±skiego
Maciej Kolbe
¦wiebodziñska "Solidarno¶æ"
Szcz±tki ¶w. Jerzego
Pieni±dze na ratusz
Pocz±tki o¶wiaty
Granit w ¶ródm..
Sulechów retro
Nowy Rok
¯ycie religijne
Odpolitycznianie ...
Ulice do poprawki
Wie¿a Bismarcka
Ko¶ció³ pw. ¶w. M.A.
Ko¶ció³ pw. N.M.P. K.P.
Zamek ...
Eberhard Hilscher
Baron J.H. v. Knigge
Z ¿ycia mieszczan
¦wiadectwo urodzenia
Sukiennictwo w dziejach
¯ary inwestuj± w starówkê
Strajk w Lubogórze w 1981 r.
Pocz±tki edukacji szkolnej
Pierwsze, szkolne lata
Kresy
Koniec niemieckiego panowania
Dramatyczne wydarzenia
Historyczne pocz±tki
Ratusz siê sypie
Schwiebüssen Schwibus
Dialog a badania arche
Unikalne Cmentarzyska
100 lat temu - 1904 r.
100 lat temu - 1902 r.
Aktualizacje
Ogólniak
Cmentarz miejski
Dekomunizacja ulic
PKP chce likwidowaæ..
Przesiedleñcy 1945
100 lat temu - 1906 r.
Spu¶cizna po Hilscherze
Dworzec z horroru
Piszczyñski Zenon
M. v. Knobelsdorff
Archeologia okolic
J.K. Sobociñski
Katalog C&Co.™
A.D. 2012
zbiór w³asny
katalog ulic
ostatnio dodane

2012-04-15
C&Co.™ 1208
C&Co.™ 1207
C&Co.™ 1206
C&Co.™ 1205
C&Co.™ 1204
C&Co.™ 1203
C&Co.™ 1202
C&Co.™ 1201
2012-04-05
C&Co.™ 1200
C&Co.™ 1199
C&Co.™ 1198
C&Co.™ 1197
C&Co.™ 1196
C&Co.™ 1195
C&Co.™ 1194
C&Co.™ 1193
C&Co.™ 1192
C&Co.™ 1191
C&Co.™ 1190
2012-03-30
C&Co.™ 1189
C&Co.™ 1188
C&Co.™ 1187
C&Co.™ 1186
C&Co.™ 1185
C&Co.™ 1184
C&Co.™ 1183
C&Co.™ 1182
C&Co.™ 1181
C&Co.™ 1180
C&Co.™ 1179
C&Co.™ 1178
C&Co.™ 1177
C&Co.™ 1176
C&Co.™ 1175
C&Co.™ 1174
C&Co.™ 1173
C&Co.™ 1172
C&Co.™ 1171
C&Co.™ 1170
C&Co.™ 1169
C&Co.™ 1168
C&Co.™ 1167
2012-03-22
C&Co.™ 1166
C&Co.™ 1165
C&Co.™ 1164
C&Co.™ 1163
C&Co.™ 1162
C&Co.™ 1161
C&Co.™ 1160
C&Co.™ 1159
C&Co.™ 1158
C&Co.™ 1157
C&Co.™ 1156
C&Co.™ 1155
C&Co.™ 1154
C&Co.™ 1153
C&Co.™ 1152
C&Co.™ 1151
C&Co.™ 1150
2012-03-12
C&Co.™ 1149
C&Co.™ 1148
C&Co.™ 1147
C&Co.™ 1146
C&Co.™ 1145
C&Co.™ 1144
C&Co.™ 1143
C&Co.™ 1142
C&Co.™ 1141
C&Co.™ 1140
C&Co.™ 1139
C&Co.™ 1138
C&Co.™ 1137
C&Co.™ 1136
C&Co.™ 1135
C&Co.™ 1134
C&Co.™ 1133
C&Co.™ 1132
C&Co.™ 1131
C&Co.™ 1130
C&Co.™ 1129
C&Co.™ 1128
C&Co.™ 1127
C&Co.™ 1126
C&Co.™ 1125
2012-03-03
C&Co.™ 1124
C&Co.™ 1123
C&Co.™ 1122
C&Co.™ 1121
C&Co.™ 1120
C&Co.™ 1119
2012-02-27
C&Co.™ 1118
C&Co.™ 1117
C&Co.™ 1116
2012-02-26
C&Co.™ 1115
C&Co.™ 1114
C&Co.™ 1113
C&Co.™ 1112
C&Co.™ 1111
C&Co.™ 1110
2012-02-25
C&Co.™ 1109
C&Co.™ 1108
C&Co.™ 1107
C&Co.™ 1106
C&Co.™ 1105
C&Co.™ 1104
C&Co.™ 1103
C&Co.™ 1102
C&Co.™ 1101
C&Co.™ 1100
2012-02-19
C&Co.™ 1099
C&Co.™ 1098
C&Co.™ 1097
C&Co.™ 1096
C&Co.™ 1095
2012-02-17
C&Co.™ 1094
C&Co.™ 1093
C&Co.™ 1092
C&Co.™ 1091
C&Co.™ 1090
C&Co.™ 1089
C&Co.™ 1088
C&Co.™ 1087
C&Co.™ 1086
C&Co.™ 1085
2012-02-13
C&Co.™ 1084
C&Co.™ 1083
C&Co.™ 1082
2012-02-12
C&Co.™ 1081
C&Co.™ 1080
C&Co.™ 1079
C&Co.™ 1078
C&Co.™ 1077
C&Co.™ 1076
C&Co.™ 1075
C&Co.™ 1074
C&Co.™ 1073
C&Co.™ 1072
2012-02-11
C&Co.™ 1071
C&Co.™ 1070
C&Co.™ 1069
C&Co.™ 1068
C&Co.™ 1067
C&Co.™ 1066
C&Co.™ 1065
C&Co.™ 1064
C&Co.™ 1063
C&Co.™ 1062
C&Co.™ 1061
Katalog C&Co.™
A.D. 2007
2007-03-12
C&Co.™ 1057
C&Co.™ 1056
C&Co.™ 1055
C&Co.™ 1054
C&Co.™ 1053
C&Co.™ 1052
C&Co.™ 1051
2007-03-11
C&Co.™ 1050
C&Co.™ 1049
C&Co.™ 1048
C&Co.™ 1047
C&Co.™ 1046
C&Co.™ 1045
C&Co.™ 1044
C&Co.™ 1043
C&Co.™ 1042
C&Co.™ 1041
C&Co.™ 1040
C&Co.™ 1039
C&Co.™ 1038
C&Co.™ 1037
C&Co.™ 1036
C&Co.™ 1035
C&Co.™ 1034
C&Co.™ 1033
C&Co.™ 1032
C&Co.™ 1031
C&Co.™ 1030
C&Co.™ 1029
C&Co.™ 1028
C&Co.™ 1027
C&Co.™ 1026
C&Co.™ 1025
C&Co.™ 1024
C&Co.™ 1023
C&Co.™ 1022
C&Co.™ 1021
C&Co.™ 1020
C&Co.™ 1019
C&Co.™ 1021
C&Co.™ 1020
C&Co.™ 1019
C&Co.™ 1018
2007-03-08
C&Co.™ 1017
C&Co.™ 1016
C&Co.™ 1015
C&Co.™ 1014
C&Co.™ 1013
C&Co.™ 1012
C&Co.™ 1011
C&Co.™ 1010
C&Co.™ 1009
C&Co.™ 1008
C&Co.™ 1007
C&Co.™ 1006
C&Co.™ 1005
C&Co.™ 1004
C&Co.™ 1003
2007-03-06
C&Co.™ 1002
C&Co.™ 1001
C&Co.™ 1000
C&Co.™ 0999
C&Co.™ 0998
C&Co.™ 0997
C&Co.™ 0996
C&Co.™ 0995
C&Co.™ 0994
C&Co.™ 0993
C&Co.™ 0992
C&Co.™ 0991
C&Co.™ 0990
C&Co.™ 0989
C&Co.™ 0988
C&Co.™ 0987
C&Co.™ 0986
C&Co.™ 0985
C&Co.™ 0984
C&Co.™ 0983
C&Co.™ 0982
C&Co.™ 0981
C&Co.™ 0980
C&Co.™ 0979
C&Co.™ 0978
C&Co.™ 0977
C&Co.™ 0976
2007-03-02
C&Co.™ 0975
C&Co.™ 0974
C&Co.™ 0973
C&Co.™ 0972
C&Co.™ 0971
C&Co.™ 0970
C&Co.™ 0969
C&Co.™ 0968
C&Co.™ 0967
C&Co.™ 0966
C&Co.™ 0965
C&Co.™ 0964
C&Co.™ 0963
C&Co.™ 0962
C&Co.™ 0961
C&Co.™ 0960
C&Co.™ 0959
C&Co.™ 0958
C&Co.™ 0957
Inne
forum
kontakt
bannery
download
logowanie
rekomenduj nas
Menu u¿ytkownika
Nie masz jeszcze konta? Mo¿esz sobie za³o¿yæ!
subskrypcja
informacje o zmianach na twój mail!
Artyku³y > Miejsca > Ko¶ció³ pw. ¶w. Micha³a Archanio³a

Ko¶ció³ ¶w. Micha³a w ¦wiebodzinie



¦wiebodziñska Gazeta Powiatowa
Wydanie Nr 12[144] 2003

¦wi±tynia nale¿y do najstarszych i najcenniejszych zabytków naszego miasta i powiatu, szczê¶liwie, dziêki wysi³kom wielu pokoleñ, przetrwa³a do naszych czasów w dobrej kondycji.

Ko¶ció³ parafialny stan±³ w pó³nocno-wschodniej czê¶ci miasta, miêdzy rynkiem a zamkiem. Pocz±tki budowli odnajdujemy w XIII w. - wówczas to powsta³a tu zapewne niewielka ¶wi±tynia drewniana pod wezwaniem ¶w. Piotra i Paw³a. Parafiê hojnie uposa¿y³ w roku 1379 ksi±¿ê Henryk g³ogowski w osiem ³anów roli, m³yn, pó³ Borowa i daniny.

W XV wieku w miejscu drewnianego ko¶ció³ka wybudowano okaza³±, ceglan± farê. Zmieni³o siê tak¿e wezwanie, odt±d patronem staje siê ¶w. Micha³ Archanio³. Trzynawowa hala z piêciobocznie zamkniêtym prezbiterium i obej¶ciem przetrwa³a do czasu wielkiego po¿aru, który w 1541 roku strawi³ du¿± cze¶æ miasta, uszkadzaj±c najwa¿niejsze budowle miejskie w tym ko¶ció³. Do¶æ szybko jednak przyst±piono do odbudowy, która w konsekwencji okaza³a siê rozbudow±. Ko¶ció³ bowiem powiêkszono o czwarta nawê od pó³nocy i rz±d kaplic dobudowanych od po³udnia. Od zachodu stanê³a masywna wie¿a, na której zamontowany zosta³ zegar oraz zespó³ trzech dzwonów. We wnêtrzu, nawy nakryto sklepieniem sieciowym symbolizuj±cym sieæ ¶w. Piotra. Powiêkszenie ko¶cio³a da³o efekt przestrzeni piêcionawowej, ponadto wysokie poprowadzenie arkad ostro³ukowych komunikuj±cych nawy pog³êbi³o centralizacjê wnêtrza. Rozbudowa prowadzona by³a w czasach kiedy do ¦wiebodzina dotar³a my¶l Lutra, a ko¶ció³ by³ w posiadaniu protestantów. W burzliwych czasach kontrreformacji ¶wi±tynia przechodzi³a to w rêce katolików, to protestantów. Ostatecznie w 1651 r. na sta³e ko¶ció³ przejêli katolicy. Odt±d nie nale¿a³ ju¿ do diecezji poznañskiej, lecz wroc³awskiej.

Po¿ar w XVII w. uszkodzi³ wie¿ê ko¶cio³a, która nie zosta³a ju¿ odbudowana.

Wa¿nym okresem dla naszej budowli by³ wiek XIX. ¦wiebodzin liczy³ wówczas 5300 mieszkañców z czego tylko 823 by³o katolikami. Ciê¿ar utrzymania ko¶cio³a by³ du¿y, nie dziwi zatem fakt, ¿e w po³owie wieku ko¶ció³ by³ w nienajlepszym stanie technicznym, z bêd±c± w ruinie wie¿±. Jednocze¶nie biskup wroc³awski Förster rozpocz±³ akcjê umacniana wp³ywów katolickich w protestanckiej Brandenburgii. Dlatego te¿ skierowa³ do ¦wiebodzina energicznego i dynamicznego proboszcza Künzera, który w latach 1855-1856 sprawnie przeprowadzi³ gruntowny remont ¶wi±tyni. Do wspó³pracy zaprosi³ mistrza A. Langera z Wroc³awia, autora planów kompleksowej renowacji ko¶cio³a. Pozostawi³ on zasadniczy korpus budowli bez zmian, przebudowa³ jednak znacznie elewacjê frontow±, wznosz±c na zakoñczeniu naw strzeliste szczyty, po¶rodku ze ¶lepym maswerkiem ujêtym dwiema strzelistymi wie¿yczkami. Poniewa¿ wie¿a zosta³a ca³kowicie rozebrana, ten wspania³y szczyt dzia³a zgodnie z intencj± twórcy jako substytut wie¿y. Od zachodu stanê³a tak¿e kruchta poprzedzaj±ca wej¶cie, lecz ju¿ nie o tak strzelistych proporcjach. W trakcie tej renowacji odnowiono równie¿ wnêtrze, do którego zaprojektowano o³tarz, ambonê i ³awki w stylu neogotyckim.

Ko¶ció³ w dobrym stanie przetrwa³ do pocz±tku XX wieku jednak ju¿ w latach 30-tych by³ mocno zaniedbany i wymaga³ odnowienia. Remont w latach 1932-37 nie wniós³ nowych elementów do architektury ko¶cio³a, uproszczono jedynie nieco formy szczytu zachodniego. Renowacji poddano pó¼nogotycki tryptyk ¶w. Anny, który nastêpnie umieszczono w o³tarzu g³ównym, wieñcz±c go barokow± figur± ¶w. Micha³a. Taki uk³ad przetrwa³ do dzi¶, choæ jeszcze do niedawna ¶rodkow± kwaterê o³tarza zastêpowa³a kopia obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej, obecnie przeniesiona do o³tarza bocznego.

Danuta Miliszewska




Prace konserwatorskie u ¶w. Micha³a



¦wiebodziñska Gazeta Powiatowa
Wydanie Nr 09[105] 2000

Pochodzenie zabytku (o³tarz g³ówny) i jego kolejne losy s± trudne do odtworzenia. Literatura podaje, ¿e o³tarz jest dzie³em mistrzów frankfurckich z 1556 r. Na podstawie badañ mo¿na stwierdziæ, ¿e jest on kompilacj± trzech stylów: gotyku, manieryzmu i baroku.

Gotyckie s± p³askorze¼by, manierystyczne obrazy i konstrukcja o³tarza, barokowa jest rze¼ba ¶w. Micha³a Archanio³a ze zwieñczenia o³tarza. P³askorze¼by wykazuj± bardzo wysoki poziom artystyczny i mog± byæ porównywane z najlepsz± produkcj± rze¼biarsk± w Europie (np. Wita Stwosza - przyp. red.).

Konserwacja o³tarza jest niezwykle pracoch³onna i obejmuje wiele etapów, m.in. zdejmowanie pociemnia³ych lakierów, uzupe³nianie ubytków w warstwie farb, srebrzeñ i z³oceñ. Po konserwacji o³tarz odzyska swój pierwotny blask.

O³tarz jest pentaptykiem (piêæ czê¶ci), posiada parê skrzyde³ sta³ych i parê skrzyde³ ruchomych oraz czê¶æ ¶rodkow± - g³ówne przedstawienie to Wielka Rodzina Maryi. Na skrzyd³ach bocznych s± przedstawione postacie ¶wiêtych: ¶w. Marcin, ¶w. Augustyn, ¶w. Andrzej i ¶w. Roch.

O³tarz jest drewniany. Wszystkie p³askorze¼by wyrze¼biono w drzewie lipowym, a nastêpnie poz³ocono, posrebrzono i pomalowano farbami temperowymi. W niektórych miejscach zachowa³y siê bardzo dobrze.

Zniszczone drzewo, uszkodzone przez owady (ko³atki) wymaga³o szybkiej interwencji konserwatorskiej. Rze¼bom grozi³y bezpowrotne uszkodzenia, a znaczne ubytki w partiach z³oceñ, czyni³y je nieczytelnymi.

Znana z literatury ostatnia konserwacja mia³a miejsce w Charlotenburgu w latach 1931-1936. Po tej konserwacji o³tarz stan±³ w prezbiterium ko¶cio³a i stoi tam do dnia dzisiejszego.

Obecne prace konserwatorskie prowadzi konserwator El¿bieta Basiul, pracownik naukowy Uniwersytetu Miko³aja Kopernika w Toruniu (jest to najlepsza pracownia konserwatorska w kraju -przyp. red.).


Ja¶niej±ca pe³nym blaskiem, wspaniale odnowiona "Ostatnia Wieczerza" w ko¶ciele ¶w. Micha³a Archanio³a

Konserwacja p³askorze¼by "Wielka Rodzina Maryi" zosta³a nagrodzona na wystawie artystyczno-konserwatorskiej w Toruniu w 1999 r. Wystawê konkursow± zorganizowa³ Zwi±zek Polskich Artystów Plastyków w Toruniu.


Czê¶æ ¶rodkowa pentaptyku: ¶w. Anna Samotnica

Mieszkañcy ¦wiebodzina mog± byæ dumni z posiadania tak wspania³ego zabytku, jakim jest o³tarz. Jest on niew±tpliwie ozdob± ko¶cio³a i miasta. Zabytek ten jest najpiêkniejszy z tych wszystkich, jakie przesz³y przez moj± pracowniê konserwatorsk±.

El¿bieta Basiul

Odkrycie krypty grobowej rodziny von Knobelsoorff w ¦wiebodzinie




¦wiebodziñska Gazeta Powiatowa
Wydanie Nr 12 (180) grudzieñ 2006 r.

Ten grobowiec rodu Knobelsdorff[1] zosta³ odnaleziony, kiedy ustawiano o³tarz ku czci poleg³ych w Wojnie ¦wiatowej 1914-1918. Po¶wiêcony przez Przewielebnego Redemptorystê[2] Ojca Jordana z Grüneiche ko³o Wroc³awia[3] 27 wrze¶nia 1921 pod znakiem Misji z 17.9.21 - 29.9.21. W ko¶ciele ¶w. Micha³a zwierzchno¶æ pe³ni Pan Proboszcz Sabich Paul i Pan Wikariusz Powiatowy Rommerskürk[4]. Kantorem[5] jest Pan Franz George, a organist± Pan P. Dluhosch (Dlubosch). Ja, pisz±cy te s³owa, sprzedawa³em podczas ¶w. Misji pami±tki misyjne i posiadam sklep przy Frankfurterstraße 96. Funkcjê g³owy miasta pe³ni Pan Burmistrz Stadthaagen[7]. Czasy s± bardzo ciê¿kie. Wszystko jest bardzo drogie i spo³eczeñstwo jest bardzo niezadowolone.
Napisano w moim stoisku handlowym rano 21 wrze¶nia[8] 1921.

Max Pietschke[9]


¬ród³o: rêkopis ze zbiorów Muzeum Regionalnego w ¦wiebodzinie; t³umaczenie W³odzimierz Zarzycki

[1] Knobelsdorffowie pe³nili w latach 1540-1674 funkcje starostów okrêgu i komendantów (kapitanów) zamku; wymarli bezpotomnie; ich krypta w podziemiach ko¶cio³a ¶w. Micha³a by³a zamurowana i zapomniana; w 1921 roku odkryto j± przypadkowo wraz z 16 trumnami cz³onków tej rodziny
[2] redemptorysta - cz³onek katolickiego zgromadzenia zakonnego, prowadz±cego g³ównie misje parafialne i rekolekcje
[3] obecnie Wroc³aw-D±bie
[4] koñcówka nazwiska niepewna - w oryginale nieczytelne poprawki
[5] dyrygent i przodownik chóru ko¶cielnego
[6] obecnie ul. ¯ymierskiego
[7] Hans-Kurt Stadthagen (Stadthaagen) by³ burmistrzem ¦wiebodzina w latach 1899-1923
[8] prawdopodobnie pomy³ka pisz±cego - powinno byæ 27 wrze¶nia (21=27)
[9] Max Pietschke - znany w pocz±tkach XX wieku ¶wiebodziñski kupiec, maj±cy pocz±tkowo sklep w rynku




Przy okazji budowy w kaplicy grobowej ko¶cio³a ¶w. Micha³a o³tarza pami±tkowego [po¶wiêconego] poleg³ym podczas Wojny ¦wiatowej bohaterom tutejszej gminy katolickiej, proboszcz Sabisch[1] natkn±³ siê na kryptê grobow± panów zastawnych zamku, starostów miasta i okrêgu [z rodziny] von Knobelsdorff. By³o tam oko³o 15 dêbowych trumien, które czê¶ciowo [ju¿] siê rozpad³y. Kilka metalowych trumien [natomiast] przetrwa³o 300 lat, od wtedy po dzi¶. Odkrycie tego grobu ma wielkie znaczenie dla historii miasta. [...]


¬ród³o: "Schwiebuser Zeitung" z 26 sierpnia 1921 roku; t³umaczenie Marek Nowacki

[1] Paul Sabisch - proboszcz parafii ¶w. Micha³a w latach 1914-1932




Knobelsdorffowie s± bardzo starym rodem rycerskim, pochodz± z Marchii Mi¶nieñskiej i byli [...] wzmiankowani ju¿ w 1203 [roku]. Starostwo ¶wiebodziñskie w mie¶cie i okrêgu dzier¿yli przez 134 lata. Pierwszym, który naby³ je od Hansa i Wilhelma von Haugwitz w roku 1540, by³ Sebastian. Zarz±dza³ nim 18 lat. Po nim nast±pi³ Maksymilian do roku 1609, wielce uczony, prawy i bywa³y w ¶wiecie m±¿, o którym jego wspó³cze¶ni wyra¿ali siê z najlepszym uznaniem. Ku wielkiemu zadowoleniu swoich cesarskich panów, tutaj i we Wroc³awiu, piastowa³ on swój urz±d przez 51 lat; znaczy³ wiele na dworze; za³o¿y³ park przy tutejszym zamku (ogród sióstr[1]) i by³ czasem zapraszany jako cesarski radca przed Majestat do Wiednia i Innsbrucku. [...] O¿eni³ siê z Ew± von Börnstedt z Kalska [...].
Teraz jego cynow± trumnê, z jeszcze 15 innymi [tej] rodziny[2], odnalaz³ proboszcz[3] w sklepionym pomieszczeniu wielko¶ci oko³o 16 m2. [...] Ow± trumnê, o d³ugo¶ci 1,9 m i wysoko¶ci u wezg³owia 76 cm, zdobi± po obu stronach lwie g³owy, 8 herbów i 4 przedstawienia g³ów [kobiecych i mêskich]. Wszystkie ornamenty, wysoko¶ci 16 cm, s± oplecione wieñcami laurowymi. Z napisu na wieku trumny odczytujemy z trudem, ¿e by³o to miejsce wiecznego spoczynku Maksymiliana, którego tutaj z Wroc³awia przywieziono, tak jak kapitan sobie tego ¿yczy³, do swojego ukochanego miasta, z którym by³ ca³± dusz± zwi±zany [...], aby [go tu] pochowaæ. Jemu [to] po¶wiêci³a rodzina (i) ¿ona nastêpuj±c± niemieck± inskrypcjê na p³ycie kamiennej: „Szlachetnemu, Dostojnemu i Sprawiedliwemu Panu Maksymilianowi von Knobelsdorff, ongi¶ Królewskiego Majestatu Rzymsko-Cesarskiego na Wêgrzech i w Czechach [Pierwszemu] Radcy, Kapitanowi i Panu Zastawnemu miasta, zamku i dóbr ¶wiebodziñskich [...], zmar³emu w Panu 27 wrze¶nia 1609 roku [...], z³o¿onemu [w tej krypcie] 10(13)[4] listopada".

dt [G. Zerndt]


¬ród³o: "Schwiebuser Zeitung" z 27 sierpnia 1921 roku; t³umaczenie Marek Nowacki

[1] mowa o siostrach boromeuszkach, które od koñca XIX wieku prowadzi³y szpital i przytu³ek ¶w. Józefa, po³±czony nastêpnie w jeden kompleks z zamkiem
[2] tzn. von Knobelsdorffów
[3] Paul Sabisch
[4] napis niewyra¼ny - mo¿liwo¶æ odczytania daty dziennej zarówno jako "10", jak i "13" listopada

Z dawnych kronik i dokumentów.
Opracowanie Adam Gonciarz, Marek Nowacki.


komentarz[0] |

© 2001-2012 by Robert Ziach C&Co. A.G.™ ® 2012 by Schwiebus.pl
Wszelkie prawa zastrze¿one.

0.007 | powered by jPORTAL 2