ciachu

forum admin postów: 823
|
Krzysztof Żegocki (ur. 1618 w Rostarzewie, zm. 11 sierpnia 1673 w Gościeszynie) – partyzant z czasów potopu szwedzkiego, starosta babimojski, podkanclerzy kaliski przed 1649, marszałek Trybunału Koronnego 1660, wojewoda inowrocławski 1666-1669. Nazywany jest pierwszym partyzantem Rzeczypospolitej.
Był jednym z pierwszych i najaktywniejszych wodzów polskiej partyzantki w okresie potopu szwedzkiego. Atakował najeźdźców z bazy znajdującej się na Śląsku, później zaś dołączył do oddziałów Stefana Czarnieckiego. Po zakończeniu wojny rozpoczął karierę parlamentarną, a w 1669 r. przyjął święcenia kapłańskie i został biskupem chełmskim (30 stycznia 1670 - 1673).
Urodził się w 1618 r. w Rostarzewie, jako syn senatora Marcina Żegockiego. Ukończył przypuszczalnie kolegium jezuickie lub Akademię Lubrańskiego. Był studentem wydziału teologicznego Akademii Krakowskiej. W 1638 lub 1639 r. ożenił się z Elżbietą Lintermans, z którą miał troje dzieci. Po jej śmierci w 1645 r. ożenił się z Jadwigą Zbijewską, która w wianie mężowi wniosła starostwo babimojskie. Miał z nią dwóch synów. Miał syna, m.in.; Franciszka Żegockiego- starostę babimojskiego - męża Krystyny Ponińskiej.
W tym czasie brał udział w walkach przeciw powstańcom Chmielnickiego i z Tatarami. Od 1652 r. tytułował się "rotmistrzem Jego Królewskiej Mości". W okresie gdy pełnił funkcję starosty babimojskiego w 1655 r. wybuchła wojna polsko-szwedzka. 300 osobowy oddział chłopów Krzysztofa Żegockiego. Został organizatorem i dowódcą oddziałów partyzanckich walczących 1655-59 w okolicach Babimostu ze Szwedami podczas tzw. potopu szwedzkiego. Z miejscowości Zabór znajdującej się ok. 18 km od Zielonej Góry kierował partyzantami w pierwszym okresie walk. 4 października zdobył silnie obsadzony gród kościański (bitwa pod Kościanem).
Sukces Krzysztofa Żegockiego stanowił dla Szwedów dotkliwy cios, a sam Żegocki otrzymał od króla nominację na pułkownika. 16 listopada otrzymał polecenie udania się z odsieczą klasztorowi jasnogórskiemu. Jednocześnie umożliwił wyjście króla Jana Kazimierza z Żywca w kierunku Spisza i Orawy. Pod koniec grudnia udał się w kierunku Jasnej Góry. Mimo że ostatecznie nie brał udziału w odsieczy, to umożliwił później uzupełnienie zapasów żywności i amunicji. Przez cały okres "potopu" działalność jego była niezwykle skuteczna. Później brał udział w walkach na terenie Branderburgii, dotarł do Danii. W końcu 1658 r. wrócił do kraju, a jego udział w wojnie zakończył się.
W 1657 r. mianowany został chorążym województwa poznańskiego, w 1658 marszałkiem sejmiku w Środzie, z tego sejmiku posłował na sejm walny. W 1660 r. Żegocki z rąk króla otrzymał urząd podkomorzego kaliskiego i starosty konińskiego, a jednocześnie został wybrany marszałkiem Trybunału Koronnego w Piotrkowie. Od roku 1660 do 29 marca 1662 dzierżawił mennicę w Poznaniu, gdzie wspólnie z Mikołajem Gillim wyemitował wiele typów monet koronnych. W 1666 r. król nadał Żegockiemu nominację na wojewodę inowrocławskiego.
W 1668 r. zmarła jego druga żona. Rok później przyjął święcenia kapłańskie, decydując się na służbę Kościołowi. Wkrótce otrzymał stanowisko biskupa chełmskiego (30.I.1670 - 1673). W 1673 r. otrzymał nominację na biskupa kujawskiego, ale wkrótce po nominacji zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach, w sierpniu, przebywając w Gościeszynie, gdzie został pochowany.
W izbie pamięci w Babimoście znajdują się pamiątki dotyczące walk ze Szwedami w XVII w. z portretem trumiennym starosty babimojskiego Krzysztofa Żegockiego na czele.
chajewskid
--
C
U
S |